ZIJN en DOEN
Vanuit welke grondhouding handelen?
Het dagelijks leven kunnen we zien als een film waarin we een rol spelen. Maar welke rol spelen we wanneer? Of speelt de rol ons? Juist als emoties hoog oplopen, neemt de rol die we spelen het over en verliezen we ons in de dynamiek van het moment. Ik vergelijk dit graag met archetypen, onze innerlijke gidsen. Ons bewust te zijn welk archetype we spelen in het leven als werktheater maakt het mogelijk om flexibel te reageren, grenzen te stellen, en onze eigen energiehuishouding vitaal te houden.
Is het de Krijger die nog volop in eigen ontwikkeling staat en zijn stempel op de wereld wil drukken? Of is het de Krijger die grenzen trekt en staat voor een aantal principes en waarden?
Is het de Heerser die manipuleert, rigide is, volop controleert en daarmee zijn schaduwkant volledig uitleeft zonder het te weten of staat hij symbool voor toekomstige generaties en het beschermen van de bronnen in deze wereld? Vindt hij zijn weg om met beperkte middelen toch zijn koninkrijk te inspireren?
Om vanuit een Zijns-houding in het leven te staan, is het aan te bevelen zo nu en dan eens stil te staan bij de vragen: Wie ben ik? Wat is mijn werk?
De Schaduw omarmen
Veel energie gaat verloren in ons werk doordat we onze schaduwkanten onderdrukken, individueel en collectief. Schaduwthema's zijn bijvoorbeeld drie verborgen uitgangspunten: we moeten laten zien dat we in controle zijn, we moeten altijd positief zijn, we mogen geen negatieve kritiek uitoefenen op anderen, zeker niet als er meerdere personen daarbij zijn (Argyris). Op maandagochtend gaan we met het managementteam het ritueel in om door onze actielijstjes te lopen. Als ik jou niet aanval op het werk dat je niet hebt gedaan, terwijl we dat wel hadden afgesproken, dan zul je mij ook niet terechtwijzen op de acties die ik niet ondernomen heb. En vervolgens maken we weer een nieuw lijstje met punten waarvan we bij voorbaat weten dat we er niets van maken. Onze energie en inspiratie zit ergens anders. Dat spreken we niet uit. Een verloren overleg. Verborgen kwaliteiten.
Maar laten we deze gedragingen niet afkeuren en gewoon onderzoeken waar dit patroon vandaan komt. En wat heb jij en wat heb ik nodig om dit patroon te doorbreken? Wat is er in onze relatie dat ons verder kan helpen? Kunnen we dat gesprek hebben? Of speel ik de Wees en vind ik dat anderen uiteindelijk niet te vertrouwen zijn en ik het zelf moet oplossen?